Güzel Kalpli İnsanların Ülkesi, Küba – 2; Pınar Del Rio Gezisi Notları

7/11/2011

Bugün yolumuz uzun, Küba gezimizi en çok yol yapacağımız günü, bu nedenle sabah erken başlıyoruz güne, vakit kaybetmemek için ev sahiplerimize kahvaltı da hazırlatmıyoruz, yolda sandviç ile çözeriz diyoruz. İlk durağımız ise daha şehrin dışına çıkmadan, bir önceki akşam hava kararırken gördüğümüz muhteşem ağaçların olduğu park oluyor. Gündüz gözüyle, hayranlıkla bu ağaçlara bakıp fotoğraflıyoruz, yüzüklerin efendisinden fırlamış gibi, uzun kollu, her bir kolu toprağı bulunca kalınlaşıp sertleşip gövdeye dahil olmuş, tasvir edilmesi güç güzellikte görüntüler oluşturmuşlar. Parkta bir yandan da film çekimi gerçekleşiyor. Pınar Del Rio gezisi notlarıma Havana’dan bir durakla başladım ama Havana’nın azıcık dışına doğru burası.

Pınar Del Rio gezisi notları başlıklı yazımızda elbette ülkenin batı tarafını gezeceğiz, otobandan gidiyoruz, yolların bakımlılığı düzgünlüğü, yol kenarı otların düzgünlüğü ve yolun genel temizliği bizi şaşırtıyor. Gelir seviyesi Küba ile kıyaslanabilecek başka ülkelere de gittik hepimiz ve bu kalite yolları burada görmeyi ummuyorduk. Asfalt kalitesi ve seyir konforu bizimkinden düşük ama tabelaların düzgünlüğü, yol çizgileri, yol çevresi bizim buralardan çok daha iyi durumda. Sıkıntımız sandviç planımızın başarısızlığı. Otoyoldaki ilk iki mola yeri kapalı, üçüncüsünde ise ekmek bitmiş. Sandviç malzemeleri tam ama ekmek yok. Bisküvi, kraker ve yol kenarındaki köylüden aldığımız muzlarla bastırıyoruz açlığımızı, Küba kahvaltıları sıkıntılı. En uzun mesafeyi en başta kat etmeye karar veriyor ve Vinales vadisine yönleniyoruz. Otobandan çıktıktan, köy yolundan gitmeye başladıktan kısa süre sonra biz mola talep ediyoruz, bacakları açmak için 2-3 dakikalık.

Pınar Del Rio Gezisi Notları; Tütün Çiftçisi

Bu civarda tütün üretiliyor ve her yer tütün tarlası (sanmayın ki Küba’da tütün dışında kayda değer bir şey üretilmiyor, şeker kamışı ve kahve de önemli yere sahip ülke ekonomisinde). Tütün kurutma işlemini köylülerin nasıl yaptığını anlatabilmek için bir köy evinde durmayı uygun buluyor Lordes. Adam tarladaymış, karısı karşılıyor bizi, hep yoksunlukları ile anlatılan Küba’nın çiftçisinin eşi gayet şık, manikür pedikür tam. Bize tütün kurutma evini gösteriyor (önünde 2 öküz ve bir saban duran) ama içeri de pek tütün kalmamış, şu an tam ekim dönemiymiş, bir önceki mahsulün son demleri var koca binada. Tütün yaprakları neredeyse yarı gövdem kadar, üçgen şeklinde yüksek çatılı bina tavana kadar ahşap kirişlerle dolu, bu kirişlere astıkları çubukların üzerine asılı duruyor tütünler. Pencere falan olmadığı için mekan karanlık, burada gölgede kuruyor tütünler.

Çiftçi adamı da tarladan çağırmışlar, geliyor bizle konuşmaya. Bizim köylüler gibi değiller, gayet düzgün, temiz giyimli ve bakımlılar. Tütün ekim, bakım, toplama, işleme ve satış (devlete) süreçlerinin hepsi hakkında içten şekilde bilgilendiriyor bizi. Evine de alıyor. Küba’da genelde evlerde cam yok, yaklaşık 3 parmak genişliğinde ahşap ya da metal, jaluzi mantığında dönerek çalışan kepenkler kullanılıyor pencerelerde, ısıtma tertibatına da ihtiyaç duyulmuyor. Soğutma elbette yazları gerekliymiş ama köylerde genelde klima da yok, Lordes’in söylediğine göre ev sahibinin tercihi ile, yokluktan değil. Bu evde de hiçbir yoksunluk emaresine rastlamıyoruz. Kaliteli bir yaşam sürdükleri görülüyor. Çiftçi kendi sardığı purolardan satıyor bize, kalitesi konusunda bilgimiz olmadığı için birer tane alıyoruz sadece. Albarro ve Lordes’e ise ikram ediyor. Onlar kullanmadığı için bize devrediyorlar puroları arabada. Yeri gelmişken Küba’da sigara, puro kullanımının gayet düşük olduğunu belirtmeliyim, bize benzemiyorlar, ortalama yaşam süreleri de bizimkilerden 8 yıl kadar daha fazla.

Pınar Del Rio Gezisi Notları; Vinales Vadisi

Bir sonraki durağımız Vinales vadisinin muhteşem manzarasını fotoğraflamak için gerçekleşiyor, Los Jasmines’in tepesinde. Güzel kahvelerinden de içme şansı buluyoruz. Sonrasında ise yakınlardaki bir ilköğretim okuluna uğruyoruz. Okulun önünde Jose Marti’nin büstü var, okul kıyafetleri bordo şort (kızlarda şort etek) ve beyaz gömlekten oluşuyor, hepsi tertemiz. Sıralarda oturaklar bank şeklinde değil, bireysel sandalye kullanılıyor ve üç kişi oturulan masa yok, hepsinde iki kişi var. Okuduğumuz gezi notlarında tembih edildiği üzere kalem getirmiştik bir grup, buralarda yok diye. Açıkçası biraz utanarak hocalarına veriyoruz, pek tezahürat da görmüyor bu hediye.

Yemyeşil yolları ve Vinales kasaba merkezini aşıp Cueva del Indio mağarasına varıyoruz, bu mağaranın içerisinden akan bir nehir var ve bu nehrin içerisinde tekne turu yapılabiliyor (Cueva del Indio giriş ücreti 10 CUC). Mağara içerisinde bizden önce mekana varan Türk kafilesinin oluşturduğu biraz uzunca bir sırayı bekledikten sonra tekne faslı yaklaşık 10 dakika sürüyor, büyülü bir ortam. Çıkışımız yine botanik bahçesi gibi yemyeşil bir alana oluyor, aracımız bizi bekliyor.

Pınar Del Rio Gezisi Notları; Vinales Kasabası

Sabah pek doyuramadığımız midelerimizi doldurmak üzere Vinales kasabasının içerisine dönüyoruz. Peynirli sandviç ve biftek yapmak ne kadar zaman alabilir? Tahmin bile edemezsiniz. Doyar gibi yapıp çıkıyoruz. Mural de la Prehistorica’daki evrim resmini (35 metre yüksekliğinde) uzaktan fotoğraflayıp yola devam ediyoruz. Pinar Del Rio’daki Fransisco Donatien puro fabrikasını gezip Küba purosunun nasıl yapıldığı konusunda fikir ediniyoruz.

Bir miktar para dönüşümü de yapmamız gerekiyor, buradaki bankanın uygun olacağını söylüyor rehberimiz Lordes ve benimle beraber bankaya geliyor. Kime kızsam bilemedim ama bu işlem sırasında yaşlandım resmen. Bankanın matik cihazından yapılamıyor. 20€’luk banknotlarla 4 kişiyi bir süre idare edecek para bozdurmaya çalışıyorum sonuçta. Her bir banknot 3er kere farklı yöntemlerle sınanıyor, evrak işi ayrı uzun. Karşılığında verilecek CUC’lar da tek tek kontrol ediliyor, birçok kez sayılıyor. Sonra anlaşılıyor ki o görevlinin bu kadar büyük (!) meblağ için işlem yapması uygun değil. Amirini çağırıyor. Ömür törpüsü süreç vaktimizi yiyip bitiriyor. Araca döndüğümde alkışlarla karşılanıyorum, bizimkiler Vinales çarşısı gezmesi yapmışlar. Bu yaşlandırıcı anları Pınar Del Rio gezisi notlarına eklememek olmaz.

Dönüş istikametine geçip, aracın deposunu doldurup Soroa şelalesine uğruyoruz (şelale girişi 5 CUC) gün batarken. Ben şelalelere bayılıyorum. Ağaçlar uzar, yaprakların rengi parlaklaşır, hava serinler şelalelerin çevresinde ve bunu seviyorum. Gün batmakta olduğu için seri adımlarla yürüyoruz son derece düzgün yapılmış ahşap patikayı, merdivenler tırabzanlar tam. Keyifle izliyoruz şelaleyi hem yukardan hem aşağıdan. Aracın yanına dönüşümüzde hava kararmış oluyor, benzincinin marketinde ilaçlama olduğundan su derdimizi de çözememiştik, biraz da su alımı için yakınlardaki bir otele gidip vakit kaybedince Pınar Del Rio programımıza aldığımız Las Terrezas’a gitmemeye karar veriyor ve şehre dönüyoruz.

Gün boyu bir türlü doyamadığımız için yemek konusu kritik, rehber kitabın önerdiği restoranlardan biri olan El Templete restorana gitmeye karar veriyoruz, İtalyan tarzı deniz mahsulleri lokantası son derece şık, bizler de çok açız. Hemen birer çorba söylüyoruz gelen ekmeğe de hemen dadanıp bir ekmek daha istiyoruz. Elgin ve Zeynep’in iyice iştahları açık, ara sıcak, sıcak ne varsa söylüyorlar, biz tıkanacağımızı tahmin edip ikimize bir ara sıcak bir de ıstakoz söylüyoruz. Tüm yediklerimiz son derece lezzetli, biz açız diye değil, doyup zorlanmaya başladığımızda bile lezzetle yemeğe devam ettik, ilave ekmek isteyip kalanlarını Zeynep sandviç yaptı, ertesi gün hala çok lezzetli olduklarını söylüyordu. Bayanlar tatlılarla şenlendiriyorlar bu leziz yemeği. Masanın daha az masraflı tarafı olarak bize 150 CUC hesap çıkınca kazığıyla da doyuruyor restoran. Bir daha bir daha istediğimiz ekmeklerin tanesi bile 5 CUC muş, Zeynep’in sandviçini koydukları strafor paketi bile hesaba eklemişler.

Dolu midelerimizle, mutlulukla yataklarımıza bırakıyoruz kendimizi, Pınar Del Rio gezisi notlarımızı sonlandırarak.