İzlanda Turumuz 2.Gün

8 Şubat 2014

Altın çember turumuz sabah 9’da başlayacaktı. Tura ait minibüs 8.30’da bizi otelimizden alıp otobüs terminaline götürdü. Güneş saat 10 gibi doğduğundan turun ilk bir saatini alacakaranlıkta ve güneşin karlı dağlar ardından doğuşunu izleyerek geçirdik.

İlk durağımız bir tarım işletmesiydi. Jeotermal su kullanılarak ısıtılan, elektrik enerjisi elde edilen ve sulanan devasa bir domates serasını gezerken adanın gereksinimini karşılayacak kadar (yılda 300 ton) domates yetiştirdiklerini öğrendik. Zaten yol boyunca toprakta, üzerinde duman tüten açıklıklar görmüştük. Rehberimiz, kullanabileceklerinden daha fazla enerji açığa çıktığını, bir kısmının böyle boşa gittiğini anlattı.

Sonraki durağımız, Taht Oyunları dizisinde de kullanılan, etkileyici Gullfoss şelalesiydi. Dökülme yerine tepeden bakacak şekilde seyir terasları vardı. Burada da rüzgarın ve şelalenin buğusunun soğuğu içimize işledi ama manzaranın güzelliği için katlandık.

Öğlen yemeği arası için Haukadalur Gayzeri’ne geldiğimizde midelerimiz çoktan guruldamaya başlamıştı. Yemeği, oradaki tesiste ayaküstü geçiştirip tüm zamanımızı gayzerde harcadık. İzlanda’nın tipik yemeklerinden olduğunu öğrendiğimiz kuzu eti çorbasını denemek istiyorduk ama görünüşü güzel değildi, vazgeçtik. Daha düzgün bir yemek yerinde karşımıza çıkarsa denemeye karar verdik (ama maalesef denk getiremedik).

Gayzer, her 5 dakikada bir patlayarak yaklaşık 20 metre yüksekliğe kaynar su püskürtüyordu. İlk birkaç püskürmenin başını kaçırdıysak da sonrasında fotoğrafını ve videosunu çekmeyi başardık. Birkaç kere de sadece gözümüzle izleme zevkini tattık.

Son durağımız Thingvellir Ulusal Parkı’ydı. Otobüsten bir ucunda indik, 2 km kadar yürüyerek başka bir noktasından tekrar bindik. Karlı dağları, donuk gölleri, volkanik yapısı ile muhteşem bir manzara idi. Şansımıza güneş de vardı, çok üşümeden turumuzu tamamladık.

Dönüş yolunda, küçük ağaçlı ormanların yanından geçtik. O topraklarda ağaç yetiştirmek çok zor ve bu yüzden İzlandalılar için çok önemli bir meydan okuma. Öğrendiğimiz ilginç bir bilgi ise, ülkenin ordusu olmadığından, herhangi bir savaşta verilmiş şehitlerinin de olmaması ve dolayısıyla şehit anıtlarının yokluğu. Ülkeyi ziyarete gelen önemli konukların, çelenk koyacak böyle bir anıt bulamamaları üzerine, dünyanın seçilmiş ilk kadın devlet başkanı olan başkanlarının önerisi ile, her gelen devlet konuğuna bir fidan diktirme geleneğini başlatmışlar. Şimdi o fidanlar orman olma yolunda ilerliyor.

Altın çember turumuz aksam 5 civarında, otelimize bırakılmak suretiyle bitti. Odada dinlenip yemeğimizi yedikten sonra, acaba şehirde de kuzey ışıkları görür müyüz düşüncesi ile deniz kenarına indik. Ne var ki, bu kez hava bulutluydu. Yine de, birkaç yerde soluk yeşil ışıkları fark ettik ama bir gece önceki ile kıyaslanamazdı. Tura doğru gecede çıktığımız için kendimizi şanslı saydık.

Ertesi sabah erkenden otobüse atlayıp havaalanına gideceğimiz için şehir merkezini son bir kez turladık. Saat gece yarısına geliyordu ve gençler eğlenmek için şehre daha yeni akın ediyordu. Biz, aşırı yorgun olduğumuzdan gençlerin arkasından gülümseyerek baktık, odamıza döndük ve mutlu bir uykuya daldık.

Fotoğraflar: İhsan Topallı

Ayça ve İhsan’ın tüm seyahatlerine kendi blog siteleri i-visited.them-all.net‘den ulaşabilirsiniz.

Şubat 2014