Buradan ayrılıp Jaipur kentine doğru yola kuyoluyoruz. Mesafe yaklaşık 220 kilometre ve bu mesafenin altı saatte katedilmesi hedefleniyor. Jaipur şehri, ismi ‘pur’la biten tüm şehirler gibi hinduların ağırlıkta olduğu şehirler. Müslüman şehirleri ise ‘abad’la sonlanıyorlar. Delhi ise eşik anlamına geliyor. Doğusunda sıra dağlar, batısında ise çöl bulunuyor ve hint yarımadasına giriş ancak bu eşikten gerçekleşiyor. Biraz da başkent olması sebebiyle oldukça karışık ve bir dinin net etkisinden bahsetmek mümkün değil. Ama ülke genelinde olduğu gibi burada da hindular çoğunlukta. Hindistan, Endonezya’dan sonra en kalabalık müslüman nüfusa sahip ülke. Bir milyarın üzerine çıkmış nüfusun %14’ü müslüman, hindular ise %80 oranında, onları hıristiyan ve sihler izliyor.
Hindistan’ın eşsiz trafiğinde, korna sesleri arasında, heyecan içinde yolculuğumuza devam ederken rehberlerimizle ülkenin yönetim şekli üzerine sohbet etme fırsatı buluyoruz. Hindistan’da yasama ve yürütme birbirinden ayrılmış durumda, merkezi yönetim ülkeyi hem uluslararası düzeyde temsil ediyor, hem de yasama görevini yürütüyor. Beş yılda bir seçim oluyor ve milliyetçi parti seçimlerin son galibi. Yürütme görevi ise eyaletlerde. Toplam 22 eyalet var ve kendi yönetim şekillerini belirliyorlar. Örneğin Kerala eyaleti kominist rejimle yönetiliyor. Ülke genelinde okuma yazma oranı oldukça düşükken, bu eyaletin en büyük gururu yüzde yüzlük okur yazar oranıymış.
Yerel rehberimizden ülkedeki seçmen sayısını öğrenme gayretimiz garip bir hal alıyor. Yirmi bir yaşın üzerindeki herkesin oy kullanabileceğini söylüyor. Sorumuzu açıklamakta oldukça zorlanıyoruz. Zar zor ülkede kaç kişinin oy kullanmak zorunda olduğunu sorunca oldukça şaşırıyor. “Burası demokratik bir ülke, kimse oy kullanmak zorunda değil” sözleri, geri kalmış gözüyle bakılabilecek bu ülkenin saygı duyulması gereken farklı bir yol izlemekte olduğunu anımsatıyor bizlere. Bu arada ülkede kimlik uygulamasına da yeni geçiliyormuş. Doğum belgesini saklayanlar bu belgeleriyle yapıyorlarmış başvurularını, diğerlerinin ise sözlerine inanılıyor sanırım.
Ülke genelinde hindular çoğunlukta olmasına rağmen daha çok para kazananlar ve yönetimde etkili olanlar müslümanlar. Kaşmir bölgesi bu genellemeye alınamıyor. Orada müslümanların çoğunlukta olduğu ancak hinduların daha zengin ve yönetimde daha etkili oldukları anlatılıyor bizlere. Malum olayların çıktığı, Pakistan ve Bangladeş’in bağımsızlıklarını ilan ettikleri, bölge genelinde on milyon kişinin göç ettiği, 250 bin kişinin hayatını yitirdiği dönemde, Kaşmir yönetimi Hindistan’ın bir eyaleti olmayı seçmiş. Bundan sonra burası dünyanın en huzursuz bölgelerinden biri haline gelmiş. Halen bölgede bulunmakta olan Birleşmiş Milletler barış gücünün en uzun süre kaldığı bölge olarak da çoktan tarihe geçmiş.
Gandhi’nin sevmeyeninin çok olduğu yönünde de uyarılıyoruz, tahminen herhangi biryerde pot kırıp gergin bir ortam yaratmayalım diye. “Satya graha“ adı verilen, başkasına zarar vermeden istediğini elde etme düşüncesini dünya çapında başaran bu kişinin bu yönü de eleştiriliyormuş. Beğenmediği herhangi birşey olunca hemen açlık grevine girdiği yönünde eleştiriler oldukça yaygınmış. Tıpkı Pakistan ve Bangladeş’in, Gandhi yüzünden şu an Hindistan’ın eyaleti olmadıkları düşüncesi gibi.
Politika sohbetimizi sürdürürken kararıyor hava. Ve kırmızı şehir Jaipur’a yorgun bir halde varıyoruz, rengini görme imkanı bulamadan. Eyaletlerden bahsetmişken belirtelim, Delhi şehri aynı zamanda bir eyalet, Jaipur ise Rajastan eyaletini başkenti.
Yemek sonrası, yolun yorgunluğunu uyuyarak atıyoruz üzerimizden. Ertesi sabah Jaipur’u kucaklamaya hazırız.
