İzlanda Turumuz 1.Gün

7 Şubat 2014

Yıllardır hem Reykavik’i, hem de kuzey ışıklarını merak eder dururduk. Londra’dan EasyJet ile direk ve hesaplı uçuşlar olduğunu görünce, küçük bir araştırma yapıp kuzey ışıklarının görülme şansının Ocak – Mart ayları arası en yüksek olduğunu öğrendik ve ona göre biletimizi aldık (kişi başı gidiş dönüş 280 GBP).

Otel olarak, kuzey ülkelerinde yaygın olan geleneği biz de takip ederek mutfaklı bir oda tuttuk. Yemeklerin çok pahalı olduğunu daha önceki kuzey ülkeleri gezilerimizde deneyimlemiş olduğumuz için marketten kendi aldığımız malzemelerle yemek işini geçiştiririz diye düşündük. Expedia üzerinden, tam şehir merkezinde ayırttığımız odanın gecelik fiyatı 60 GBP idi.

Araştırma yaparken turların internet üzerinden alınabileceğini gördük ve gidince bir de onunla uğraşmamak için kuzey ışıkları (northern lights) ve altın çember (golden circle) turlarına kaydolduk. Mavi göl (blue lagoon) turu da güzel görünüyordu ama ona zamanımız olmayacağından bilet almadık. Aynı tur şirketi havaalanı – şehir merkezi transferlerini de yaptığı için, gezimizin o ayaklarını da internetten alarak hallettik.

7 Şubat Cuma sabahı 7.45 uçağı ile Londra Luton Havaalanı’ndan Reykavik’e hareket ettik. 3 saatlik yolculuğun ardından Keflavik Havaalanı’na indiğimizde bizi, karla karışık bir yağmur karşıladı, gezimizi engelleyecek diye endişelendik ama neyse ki birkaç saat içinde durdu.

Havaalanı küçük ve tenhaydı. Pasaport ve vize kontrolünden hızlıca geçtik. Binanın hemen dışında şehir merkezine gidecek otobüsler bekliyordu. Bu tur hizmetlerini veren iki ana şirket olduğunu fark ettik: biri Iceland Excursions, diğeri Reyjkavik Excursions. Gezimiz boyunca hep bu iki şirket aynı yerlere, aynı saatlerde, aynı tip araçlarla gitti. Fiyatları da aynıydı, o yüzden herhangi biri tercih edilebilir. Bizimki Reyjkavik olandı, binip 45 dakika uzaklıktaki Reykavik şehir merkezine vardık, otobüs terminalinde indik. Ekstra para verip “plus” bilet alsaydık otelimize kadar götüreceklerdi ama hem otelimiz şehrin göbeğinde olduğu için hem de saat erken olduğundan böyle bir şeye gerek duymadık.

Otobüs terminali, şehir merkezindeki otelimize 15 dakika yürüme mesafesindeydi. Parkların ve donmuş göllerin yanından geçerek, göl üstündeki kuğu ve ördekleri fotoğraflayarak otelimize vardık. Odaya giriş saati 3 olmasına rağmen güler yüzlü resepsiyon görevlisi odamızın hazır olduğunu söyledi ve anahtarlarımızı verdi.

Oda mutfağımız tam donanımlıydı. Hemen yanımızda getirdiğimiz çorbayı yapıp içtik, soğuk havada iyi geldi. Belki de İzlanda’da Türk malı ezogelin çorbası içerek bir ilki gerçekleştirmişizdir.

Zaman kaybetmeden çıkıp şehri dolaştık. Gayet küçük bir yerleşim merkezi olduğu için gezmek hiç zor olmadı. Deniz kenarını, ana alışveriş caddesini, ilginç mimarisi olan katedrali gezdik. Körfezin tam karşısında yer alan devasa dağların gösterişi etkileyiciydi. Alışveriş caddesindeki her iki dükkandan birinin kışlık giysi ve dağcılık malzemesi sattığını görünce adada sıcaklık gerçekten bu kadar düşüyor muymuş diye düşünmeden edemedik. Biz kendimizce en kalın giysilerimizle geldiğimizden o ana kadar soğuk hissetmemiştik. Tabii henüz gece ayazını yaşamamıştık…

Akşam yemeği için alışveriş yaparken marketlerde alkollü içki satılmadığını öğrendik. Biraları devletin tekel olarak işlettiği dükkanda sattığı için orayı bulup oradan satın almamız gerekti. Marketten aldığımız burgerlerin yanına güzel gitti ama…

Kuzey ışıkları turumuz akşam 9’da başladı. Otobüslere doluşup şehir ışıklarından uzakta, dağların arasında, görüşü açık bir düzlüğe gittik. Yolda rehberimiz, hem gökyüzünün açık olması hem de manyetik aktivitenin oluşması gerektiğini, yoksa kuzey ışıklarını göremeyeceğimizi, bu işlerin biraz da şansa bağlı olduğunu söyledi. Daha önce okuduğumuz hayal kırıklığı öykülerinden dolayı biz de beklentimizi alçak tutuyorduk. Neyse ki, şansımız yaver gitti.

Onlarca kişi otobüslerden inip düzlüğe dağıldık. İşte o zaman soğuğun farkına vardık. Lahana gibi kat kat giyinmemize rağmen, kutuplardan esen rüzgar içimize işliyordu. Yerden gelen soğuk da ayak parmaklarımızı dondurmaya başladı. Ağırlığımızı tek ayağımıza vere vere, ayak değiştire değiştire beklemeye koyulduk. Sıcaklık 0 derece olmasına rağmen, hissedilen -15 dereceydi.

İlk yarım saat pek bir aktivite olmadı ama sonra birden karanlığın içinden ışıklar belirmeye başladı. Önce bir noktada, sonra başka bir noktada… Gittikçe yeşil bir yarım daire şeklini aldı. Soluk bir şekilde belirip aşama aşama koyulaşmalarına, gecenin koyuluğunda yağmur gibi saçılmalarına şahit olmak gerçekten etkileyiciydi. Bakacağız, fotoğraf çekeceğiz derken soğuğu unuttuk…

Dışarıda bir, bir buçuk saat kadar kaldıktan sonra dönüşe geçtik. Kuzey ışıklarını yol boyu otobüsün pencerelerinden izlemeye devam ettik. Reykavik’in şehir ışıklarına rağmen görünecek kadar kuvvetliydiler. Deniz kenarına gidip izlemeye devam etsek mi diye düşündük ama o kadar soğuk ve yorgunlukla, ayaklarımız bizi otomatik olarak odamıza götürdü ve deliksiz bir uyku çektik.